Grote koppen in de krant en op het journaal. Wederom een vakantiepark ‘ontdekt’ waar permanente bewoning plaatsvindt. Journalistiek, een dankbaar onderwerp.  De beelden van een frivole judoka op een niet nader te noemen camping in Brabant schieten bij de betreffende bestuurder door zijn gedachten. Een afdeling Vergunningverlening, Toezicht en Handhaving gaat draaien. De eerste vooraanschrijving gaat de deur uit. De vraag rijst wat gaat hier mis?

De cijfers

Op grond van statistieken van het CBS kent Nederland in 2017 een kleine 9.000 logiesaccommodaties. Het CBS maakt de verdere onderverdeling naar hotels/pensions/jeugdaccommodaties (41%), kampeerterreinen (32%), huisjesterreinen (17%) en groepsaccommodaties (11%). Samen vormen zij 101% (!) en zijn zij goed voor 1,4 miljoen slaapplaatsen. In de cijfers van het CBS vormen kampeerterreinen en huisjesterreinen samen bijna 50% van het totale aanbod van logiesaccommodaties in Nederland. Er is dus een ongekend groot aantal aanbod aan logiesmogelijkheden op kampeer- en huisjesterreinen. De vraag die gesteld moet worden is of er nog voldoende vraag naar deze wijze van recreëren is. Een vraag die niet alleen toeziet op de kwantiteit maar zeker ook op de kwaliteit van het recreatieaanbod.

Handhaving

Bovenstaande vraag is makkelijker te stellen dan te beantwoorden. Dit vergt dat er een visie is op basis waarvan keuzes kunnen worden gemaakt. Als we ervan uit gaan dat er een gemeentelijke of een regionale visie is welke het bestaansrecht van het betreffende vakantiepark rechtvaardigt dan ligt er een uitdaging om het vakantiepark weer te laten floreren. De keuze voor handhaving lijkt dan evident. Maar toch verdient het aanbeveling om deze keuze nog even uit te stellen. Handhaving zou dan immers kunnen verworden tot symptoombestrijding.

Succesfactoren

De problematiek rondom vakantieparken kent een gemeentebrede impact. Een vakantiepark waar permanente bewoning plaatsvindt kent vaak – grosso modo – een diversiteit aan problematieken welke op verschillende taakvelden van de gemeenten opgelost kunnen worden. Dit betekent niet dat elk taakveld zijn eigen ding zou moeten doen maar juist dat er gekeken moet worden naar een samenwerking om te komen tot een integrale oplossing. Niet gezegd is dat handhaving dan geen onderdeel van deze oplossing kan zijn. Dit moet blijken uit de integrale (gemeentebrede/regionale) strategie waarbij dus kennis van het betreffende vakantiepark of de vakantieparken de succesfactor bepaald.