Jurisprudentieoverzicht Handhaving & Veiligheid
Handhaving gebruik recreatiewoning als permanente woning (ECLI:NL:RVS:2019:3484)
De gemeente Alphen-Chaam treedt op tegen permanente bewoning van een tweetal vakantiewoningen. In het geschil is vast komen te staan dat er sprake is van permanente bewoning en dat er geen concreet zicht op legalisatie is. In hoger beroep is daarom uitsluitend de vraag aan de orde of het college van zijn bevoegdheid gebruik mag maken om handhavend op te treden. Appellante voert (onder andere) aan dat het handhavingsbeleid onredelijk is. De Afdeling overweegt dat het college terecht mocht uitgaan van de inschrijving in de Basisregistratie Personen als start van de permanente bewoning nu er geen andere stukken zijn waaruit blijkt dat er al eerder gewoond werd. Het betoog van appellante dat deze er in het verleden wel zijn geweest maar dat deze niet zijn bewaard, zowel bij appellante als bij de gemeente niet, treft geen doel. Dit risico ligt bij appellante. Het feit dat ter zitting ook is vast komen te staan dat appellante gedurende langere tijd niet ter plaatse verbleef, betekent dat het vermeende gebruik door appellante ook langere tijd onderbroken is geweest.
Als laatste stelt de Afdeling dat het betoog van appellante dat het college niet of nauwelijks uitvoering heeft gegeven aan het handhavingsbeleid geen aanleiding vormt om aan te nemen dat het college in dit strijdig gebruik heeft berust. Het gaat er niet om dat het college moet onderbouwen dat het handhavingsbeleid in andere gevallen is toegepast, nu zich in dit geval geen bijzondere omstandigheden voordoen om van handhaving af te zien.
Intensivering overgangsrechtelijk gebruik (ECLI:NL:RVS:2019:3581)
Omwonenden verzoeken om handhaving wegens het intensiveren van het gebruik van een parkeerterrein. Het gebruik van het parkeerterrein valt onder het overgangsrecht. Appellanten stellen dat door vergroting van de horeca-gelegenheid en een wijziging van het parkeerbeleid er sprake is van een intensivering van parkeren van auto’s. De gemeente Loon op Zand stelt zich op het standpunt dat het aantal parkeerplaatsen hetzelfde is gebleven en dat er dus geen sprake is van een intensivering. Zij merkt hierbij op dat het feitelijke gebruik kan fluctueren. De rechtbank volgde de gemeente in haar standpunt en stelde dat de gemeente door uit te gaan van de parkeercapaciteit, zij een passend en reëel criterium heeft gekozen. De ABRS volgt appellanten in hun stelling dat er ten onrechte alleen gekeken is naar de parkeercapaciteit. Hoewel het inherent is aan de functie van een parkeerterrein dat het gebruik fluctueert, kan het gebruik na de peildatum wel degelijk intensiever zijn en kan er dus geconcludeerd worden dat het gebruik geintensiveerd is. Omdat appellanten in deze geen onderbouwing hebben aangeleverd waaruit ook werkelijk blijkt dat er sprake is van een intensivering ten opzichte van de peildatum faalt het betoog van appellanten.
Wilt u op de hoogte blijven van de laatste ontwikkelingen en actualiteiten in het omgevingsrecht? Ruimtemeesters houdt wekelijks de laatste jurisprudentie bij. Volg onze LinkedIn bedrijfspagina of het nieuws op onze website.
