Mag de burgemeester onderscheid maken tussen het sluiten van een woning van een woningcorporatie en van een particuliere verhuurder. (ECLI:NL:RVS:2020:1147)
Op grond van artikel 13b, eerste lid, van de Opiumwet is de burgemeester bevoegd tot oplegging van een last onder bestuursdwang als in woningen een middel als bedoeld in lijst I of II, behorend bij de Opiumwet, wordt verkocht, afgeleverd, verstrekt of daartoe aanwezig is. Deze bepaling laat beleidsruimte aan de burgemeester om te bepalen in welke gevallen hij overgaat tot oplegging van een last onder bestuursdwang. De burgemeester in kwestie stelt dat meerdere belangen mogen afgewogen. Niet alleen het zichtbaar optreden tegen drugshandel is van belang maar ook het belang van volkshuisvesting. De burgemeester onderbouwt dit door onder meer te stellen dat woningcorporaties een belangrijke rol spelen in de woningtoewijzing in de sociale huursector al dan niet aan specifieke doelgroepen. Het is belangrijk dat in de sociale huursector woningen weer snel vrijkomen om de doorstroom in deze sector wordt bevorderd. Anders dan particuliere verhuurders hebben woningcorporaties hierin een rol. Een particuliere verhuurder kan verhuren aan wie hij maar wil en is dus niet gelijk te stellen met een woningcorporatie. De Afdeling oordeelt dat de burgemeester terecht heeft geoordeeld dat particuliere verhuurders niet geacht kunnen worden in dezelfde mate het belang van de volkshuisvesting te dienen als woningcorporaties. Het beleid waarin dit onderscheid is gemaakt is dan ook niet onrechtmatig. Gezien dat gerechtvaardigde onderscheid hoefde de burgemeester de particuliere verhuurder geen vergelijkbare mogelijkheden aan te bieden als woningbouwverenigingen om overlast van drugs tegen te gaan.
Wilt u op de hoogte blijven van de laatste ontwikkelingen en actualiteiten in het omgevingsrecht? Ruimtemeesters houdt wekelijks de laatste jurisprudentie bij. Volg onze LinkedIn bedrijfspagina of het nieuws op onze website.
